Dlaczego małe? Bo dziecko to również 12-latek, a w tym wieku dzieci z reguły mają już swoje preferencje muzyczne. Ważne jest więc, abyśmy kształtowali je, póki mamy na to wpływ. Dlaczego to takie ważne? Muzyka jest nośnikiem treści. Staramy się dbać o to jakie bajki oglądają nasze dzieci, jakie czytają książki, w jakie grają gry. Zwróćmy więc zawczasu uwagę na to, co leci w tle podczas codziennych aktywności. Być może to, co jest właściwe do słuchania dla nas niekoniecznie nadaje się dla naszego malucha.

Jak głośna może być muzyka, która jest puszczana naszemu dziecku?
Najlepiej nie za głośna, ale słyszalna. Małe dzieci mają bardzo wrażliwy słuch. Jeżeli do tej pory lubiliśmy posłuchać rocka ustawionego na full to przy dziecku radzę zmienić preferencje głośności. I nie chodzi tu o mierzenie decybeli. Oczywiście, są aplikacje, które to robią, ale jeśli mamy sprawny to słuch to powinniśmy sami móc ocenić czy muzyka jest za głośna. W domu łatwo to kontrolować, ale podczas wesel, koncertów czy imprez masowych nie mamy wpływu na głośność. Wtedy (szczególnie dla niemowląt) przydadzą się specjalne słuchawki wygłuszające dźwięki z zewnątrz.

Tylko piosenki dla dzieci?
Jasne, że nie. Co więcej, jest mnóstwo płyt z piosenkami dla dzieci, których nie odtworzyłabym mojej córce. Piosenki wykonywane na syntezatorach, ze zmodulowanymi, sztucznymi głosami niewiele mają wspólnego z dobrą jakościowo muzyką. Oczywiście te zagranie na prawdziwych instrumentach i śpiewane w odpowiedniej dla dziecka skali będą wspaniałą pomocą w rozwoju muzycznym naszych pociech.

Czy gatunek muzyki ma znaczenie?
Moim zdaniem tak. I nie chodzi tu o to, by odtwarzać dziecku wyłącznie muzykę poważną. Można śmiało wprowadzić dziecko do naszego muzycznego świata, tylko warto być świadomym czego tak naprawdę słuchamy.
Lubisz słuchać popu czy rocka? Ok! Ale zwróć uwagę na dwie rzeczy – tekst i siłę brzmienia. Warto nie przekazywać dziecku obecnych w niektórych piosenkach negatywnych treści. Tak samo zmasowany atak gitary elektrycznej razy pięć może doprowadzić niejednego bobasa do histerii, a tego żaden rodzic przecież nie lubi. Skupmy się na łagodniejszym brzmieniu. Weźmy też pod uwagę, że dziecku niekoniecznie może spodobać się nasz wybór. Ja na przykład bardzo lubię słuchać utworów Dawida Podsiadło i Darii Zawiałow, ale moja córa już nie. Świetnie natomiast reaguje na wszystkie kawałki w stylu swinga (Może nie bez powodu? W końcu „swing” po angielsku oznacza „kołysanie”). Czyli jazz tak, ale raczej ten wykonywany przez big band, niż muzyków w stylu Leszka Możdżera (którego swoją drogą lubię i szanuję).
Przy okazji możemy zahaczyć o muzykę poważną. Oczywiście, jest to jeden z lepszych wyborów dla malucha. Muzyka klasyczna naprawdę nie musi być nudna. Wśród kompozytorów jest ogromny wybór. Wcale nie namawiam do słuchania wyłącznie Bacha i Mozarta. Włączcie sobie kiedyś „Błękitną rapsodię” G. Gershwina. Jest to przykład muzyki rozrywkowej, choć z początku XX wieku. Dla tych najbardziej opornych jest też muzyka filmowa. Na pewno macie swoje ulubione filmy, a gro soundtracków wykonywanych jest przez orkiestrę symfoniczną. Przyjemność dla Was i rozwój dla Waszej pociechy.
Trudno wypowiadać mi się na temat rapu, bo sama nie słucham. Jeśli puścicie dziecku kawałek, w którym nie ma przekleństw (!) to mu nie zaszkodzi. Ostatecznie dużo słów to dla dziecka okazja do rozwoju mowy. A heavy metal…? Tego bym małemu dziecku nie puszczała. Muzyka może też wpływać na emocje, więc unikałabym tej o agresywnym brzmieniu.

Co z tym disco polo?
Disco polo jest odtwarzane w wielu polskich domach. O powszechności tego rodzaju muzyki świadczy niesłabnącą popularność stacji radiowych i telewizyjnych związanych wyłącznie z disco polo. Rodzice załączają jedną z polo stacji i cieszą się widząc jak ich brzdąc zabawnie podskakuje w rytm piosenek. Czy może być w tym coś złego?
Słownik Języka Polskiego wyd. PWN definiuje disco polo jako odmianę muzyki dyskotekowej o prostej melodii i polskim (często rubasznym) tekście. I tu już bym się zatrzymała. Czy rubaszne teksty w ogóle są dla dzieci? Czy trzylatek powinien słuchać o pośladkach, alkoholu i gorących nocach z blondynką? I owszem, nie wszystkie piosenki disco polowe zawierają taką treść. Szczególnie te pisane w latach 90. Jeśli więc lubimy słuchać disco polo bądźmy odpowiedzialni i szukajmy piosenek z tekstem adekwatnym do wieku dziecka.
Osobną sprawą jest warstwa muzyczna. Disco polo wyrosło na naszym rodzimym folklorze. Mimo, że muzyka ludowa opiera się na kilku podstawowych funkcjach harmonicznych i banalnym rytmie to właśnie w tej prostocie jest całe piękno. W inspiracji folklorem nie ma nic złego, przecież niegdyś robili to m.in. Chopin czy Moniuszko. Jednakże czym innym jest inspiracja, a czym innym pastisz. Ludowizna to czyste brzmienie instrumentu, a disco polo to keyboard, lub w lepszej wersji syntezator. I tu jest druga strona medalu. Ta muzyka ma służyć dobrej zabawie. Nie ma być wyrafinowana. Po to została stworzona, żeby nie kontemplować brzmienia, tylko dobrze się bawić. Większość dzieci będzie zachwycona, gdy im ją odtworzymy. Bądźmy jednak świadomi, że dziecko regularnie słuchające disco polo może niechętnie podejść do poważniejszej muzyki, gdyż będzie ona za trudna w odbiorze.

Nie zamierzam rozpisywać się nad każdym istniejącym rodzajem muzyki. Jest wiele fantastycznych gatunków pochodzących z różnych rejonów świata, na które warto otwierać najmłodszych. To, co przez swój przydługi wywód chciałam Wam przekazać to to, że ważna różnorodność. Jak we wszystkim zresztą. Warto malucha od małego zapoznawać z różnymi rodzajami muzyki, by gdy podrośnie, mógł świadomie wybrać to, co mu odpowiada. Nie polecam zafiksowywania się na jedynym gatunku. Świat jest wspaniały w swojej różnorodności, pokazujemy ją dzieciom.

____________

Pamiętajmy, że każdy ma swój gust i prawo wyboru co jest najlepsze dla swojego dziecka. A więc…słuchacie muzyki że swoimi brzdącami? A jeśli tak to jakiej?

Zdjęcie: https://www.freepik.com/free-photo/baby-boy-listens-put-hand-his-ear_3337173.htm